ИСКУССТВО СЛОВА, ЖЕМЧУЖИНА СЛОВА И МЕСТО В РАБОТАХ АЛИШЕРА НАВАИ
Ключевые слова:
Невайи, Восточно-турецкий (Чагатай), Слово, Слово Жемчужина, духАннотация
Несомненно, последним художником-основателем во всей истории турецкой литературы является Алишер Навай (1441–1501). Навай, который учился в глубоко укоренившихся культурных центрах, изучал научные, социальные, религиозные и художественные науки того периода у известных учителей и черпал вдохновение у суфиев, таких как Кемаль Тевбети, Эбул-Лайс Семерканди и Абдуррахман Джами, руководил культурой, наука, цивилизация и художественная жизнь своей страны. Когда его стихотворные и прозаические произведения рассматриваются с точки зрения филологии, бесспорно, что он является мастером турецкого со всеми его тонкостями и риторики, что он нес традиции на самом высоком уровне, и продолжая традиции и приносить инновации и что он грамотное имя в риторике и логике. Невайи демонстрирует свою способность конструировать все, что он хочет написать, в соответствующем стиле. О слове и его источнике, лежащем в основе языка, во введении к своим произведениям, таким как Дибас, Хамсе, Мухакеметул-Лугатейн и Мизанул-Эвзан, Назмю'л-Джевахир, он пишет двустишия о слове. В этой статье будут подчеркнуты его взгляды на возникновение слова, сердца, разума и слова.
Библиографические ссылки
Alışık C. Eralp. Orta Asya Türk-Moğol Tarihçiliğinde Türk Soylu Toplulukların Ortak Tarihî ve Edebî Anlayışı Üzerine Katkılar // XI. Milli Türkoloji Kongresi Bildirileri 11-13 Kasım, Cilt I, İsanbul, 2014, s. 171-185.
Alışık C. Eralp. Timürlü Devlet Geleneğinde Hoca Ahmed Yesevî Mîrâsının Yeri // Geçmişten Geleceğe Uluslararası Hoca Ahmed Yesevi Sempozyumu. 26-28 Eylül, Uluslararası Türk Akademisi, Abay Üniversitesi, İstanbul Üniversitesi, Türk Ocakları İstanbul Şubesi, İstanbul, 2016.
Cürcânî Abdülkâhir. Çeviren: Zekeriya ÇELİK. Esrâru’l-Belâgat. – İstanbul: Litera Yayıncılık, 2018.
Coşkun Menderes. Sözün Büyüsü Edebi Sanatlar, 3. Baskı. – İstanbul, Dergâh Yayınları, 2012.
Kut Günay. Ali Şir Nevai Garâ'ibü's-Sıgar. – Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2000.
Değirmençay Prof. Dr. Veyis. Dîvân-ı Kebîr’de Söz ve Sözün Önemi // Doğu Esintileri İranoloji, Fars Dili ve Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, Sayı: 13, 2020/2. – Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayını, 2020, s. 69-116.
Web: www.doguesintileri.com
Duman Dr. Mehmet Akif. Retorikten Belâgate Mecâzdan Metafora. – Ankara: Nobel Yayınları, 2019.
Eckmann Janos. Çev.: Günay Karaağaç. Çağatayca El Kitabı. – İstanbul, 1988.
Eraslan Prof. Dr. Kemal. Alî Şîr Nevâyî –Mîzânu’l-Evzân. – Ankara: TDK Yayını, 1993.
Alpay-Tekin Doç. Dr. Gönül. Alî-Şîr Nevâyî Ferhâd ü Şîrîn. – Ankara: Türk Dil Kurumu Yayını, 1994.
Seyhan Tanju. Alî Şîr Nevâyî - Hayretü’l-Ebrar (Karşılaştırmalı Metin), Cilt I, Kesit Yayınların, Dr. Tezi olarak hazırlayan: Muhammed Sabir, Yayıma Hazırlayan: Tanju Seyhan. – İstanbul, 2016.
İbn Fûrek. Çev.: Ahmet YILDIRIM, Abdülgaffar ASLAN. 2014. El-İbâne An Turuki’l-Kâsıdîn (Tasavvuf Istılahlar). – İstanbul: Türkiye Toplu Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı, 2014.
Arat Reşit Rahmeti. Kutadgu Bilig I METİN, 2. Baskı. – Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları, 1979.
Kılıç Hulusi. Esrârü’l-Belâga. TDV İslâm Ansiklopedisi, 11. Cilt. – İstanbul: 1995.
Barutçu Özönder F. Sema. Alî Şîr Nevâyî Muhakemetü’l-Lugateyn. – Ankara: Türk Dil Kurumu Yayını, 1996.
Sekkâkî Ebû Ya’kûb. Çeviren: Zekeriya ÇELİK. Miftâhu’l-Ulûm Belâgat. – İstanbul: Litera Yayıncılık, 2017.
Tören Dr. Hatice. 2001. Alî Şîr Nevâyî Sedd-i İskenderî (İnceleme-Metin). – Ankara: Türk Dil Kurumu Yayını, 2001.
Tokyürek Hacer. Eski Uygur Türkçesinde “köŋül” Sözü, Bilig, Sayı: 66, 2013, s. 247-272.
Türk Vahit. Lehçeler Arası İlişkiler ve Oğuz Türkçesinde Bir Nevai Eseri, Türklük Bilimi Araştırmaları – TÜBAR (28), 2012.
Yalsızuçanlar Sadık. Nizami – Mahzen-i Esrar. – İstanbul: Antik Dünya Klasikleri, 2008.